بایدها و نبایدهای شوخی کردن

گروه اجتماعی: هر امری زمانی مورد قبول قرار می‌گیرد که حدود و خطوط قرمزها و بایدها و نبایدها را زیر پا نگذارد، شوخی و مزاح نیز از این قانون مستثنی نیست.

---

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از خراسان جنوبی، شوخ‌طبعی و روی خندان و گشاده کاراکتر مثبتی است که در تعاملات اجتماعی و جذب همفکر و همنشین و در تسریع القای مطالب تأثیر به‌سزایی دارد، پیامبر(ص) نیز طبق روایات رسیده همیشه چهره‌ای متبسم داشته‌اند.

اما آنچه مسلم است اینکه هر امری زمانی مورد قبول قرار می‌گیرد که حدود و خطوط قرمزها و بایدها و نبایدها را زیر پا نگذارد، شوخی و مزاح نیز از این قانون مستثنی نیست و نیازمند اعمال محدودیت‌هایی است که در این گزارش به آن اشاره می‌شود.

صحبت با نامحرم با گفتاری متین و باوقار باشد

ماهیت گفتار از 2 حالت خارج نیست. الف) گفتار، خلاف واقع است که دروغ نامیده می‌شود و از گناهان کبیره و مستوجب عذاب است. ب) گفتار، خلاف واقع نیست بلکه گوینده با اهدافی از جمله مقصود دیگری را اراده کرده است، مثل توریه یا قسمی از شوخی‌ها.

بنابر این باید توجه داشت شوخی‌های خلاف واقع و الکی گفتم‌ها! نوعی دروغ محسوب می‌شوند که مورد بازخواست الهی قرار خواهند گرفت.

در دین ما، به‌عبارتی در کتاب ما و در سنت معصومین ما شوخی نباید با هر شخصی و در هر مکانی صورت گیرد و برخی شوخی‌ها، شوخی‌های ممنوع به حساب می‌آیند. مثل: شوخی دو فرد نامحرم با یکدیگر که در روایات ما مورد نهی‌های شدیدی قرار گرفته است.

از آنجا که اسلام مبین، شخصیت زن اسلامی را شخصیتی محکم و باوقار می‌خواهد تا او و جامعه را از مشکلات بعدی حفظ کند و می‌خواهد که آنچه در جامعه نمود پیدا می‌کند بُعد معنوی و انسانی شخصیت زن باشد و نگاه‌ها از جنسیت زن به توانمندی‌های او معطوف شود لذا از زن مسلمان می‌خواهد که صحبتش با نامحرم را در حد ضرورت و در صورت ضرورت با گفتاری متین و باوقار انجام دهد.

مزاح مقبول آنگاه مؤثر و نفوذپذیر است که از حد اعتدالش خارج نشود

ناگفته پیداست که شوخی، وجهه محکم و متین شخصیت زن اسلامی در مقابل نامحرم را مخدوش ساخته و لطافت و ظرافت و خوش‌رویی زن را که مختص همسر و محارم اوست به منصه ظهور می‌گذارد و این چراغ سبزی خواهد شد برای مردان بیمار دل تا طمع ورزند و باب التذاذ از هم صحبتی و ... با آن زن برایشان گشوده شود.

مزاح مقبول هم آنگاه مؤثر و نفوذپذیر است که از حد اعتدالش خارج نشود و انسان در شوخی کردن دچار افراط و زیاده‌روی نشود که این  افراط و همه چیز را به شوخی گرفتن قدرت تعقل را از انسان می‌گیرد و از عقل او می‌کاهد؛ امام علی(ع) در حکمت450 نهج‌البلاغه می‌فرمایند: هیچ کس شوخی بی‌جا نکند، جز آنکه مقداری از عقل خویش را از دست بدهد